اگر می‌خواهید بدانید چرا برخی سازمان‌ها فرهنگ نامناسبی دارند، نسبت به پتانسیل خود عملکرد ضعیف‌تری دارند، و در نهایت  فرومی‌پاشند، فکر نکنید مشکل در چیزی جز کیفیت رهبری تیم‌های این سازمان است. درحالی‌که رهبران لایق سطح بالایی از اعتماد، تعامل و بهره‌وری را ایجاد می‌کنند، رهبران نالایق منجر به ایجاد استرس در سازمان، بیگانه شدن کارکنان با کار و گسترش فرهنگ نامناسب  در سازمان می‌شوند. رهبران نالایق و بی‌کفایت دلیل اصلی کاهش سطح تعامل کارکنان با کار و سطح بالای خروج آن‌ها از سازمان است.

تعریف رهبری نالایق و بی‌کفایت چیست؟ تابعی از اثر مخرب رهبری بر روی زیردستان، پیروان، یا سازمان‌ها است. «غرور» یکی از خصایص اصلی در شکل‌گیری رهبری نالایق است. برخلاف تصور عموم، اکثر افراد اعتماد به نفس بسیار بالایی دارند و اتفاقاً کمبود اعتماد به نفس ندارند. اعتماد به نفس (این‌که فکر می‌کنید چقدر خوب هستید) زمانی سودمند است که در هماهنگی با لیاقت و شایستگی (یعنی این‌که واقعاً چقدر خوب هستید)، باشد. با این حال، تحقیقات نشان می‌دهد که افرادی که در کاری مهارت ندارند سطح مهارت‌های خود را به همان اندازه بالا تصور می‌کنند که افراد واقعاً شایسته خود را ارزیابی می‌کنند- و این در نتیجه خودناآگهی آنان است.

مهم نیست که جلسات به‌صورت مجازی (نرمال جدید) یا فیزیکی (نرمال قدیم) برگزار شده یا ‌می‌شوند، اما باید دانست که یکی از راه‌های ارزیابی آمادگی افراد برای رهبری و یا ارتقا در شغل، نحوه‌ی برقراری ارتباط آنان در جلسات است؛ این‌که افراد بتوانند نظرات خود را در جلسات بیان کنند. مهم نیست که فرد چقدر برای صحبت کردن در جلسه از قبل آمادگی دارد، بلکه باید بداند که شاید در هر جلسه فرصتی پیش بیاید که وی برروی موضوعی خاص تأثیرگذاری خود را نشان دهد.

در این نوشتار ابتدا سه استراتژی برای صحبت کردن مؤثرتر در جلسات ارائه شده است، و سپس سه هشدار برای زمانی که می‌بایست در جلسات عقب‌نشینی کرد، داده شده است.

این نوشته برگرفته از بازخوری است که شبکه اجتماعی LinkedIn از مهارت‌های مورد نیاز در سال 2020 منتشر کرده است. این مهارت‌ها در دو دسته مهارت‌های نرم و مهارت‌های سخت دسته‌بندی شده‌اند که توضیح مختصری نیز در مورد آن‌ها داده شده است

ترجمه مصاحبه زیر از Harvard Business Review:
That Discomfort You’re Feeling Is Grief, by Scott Berinato, March 23, 2020
مترجم: مریم رونق

اگر بتوان احساسی را نام برد، بهتر می‌توان آن را مدیریت کرد. این مصاحبه با David Kessler انجام شده است. او یکی از برجسته‌ترین متخصصان در موضوع غم و اندوه است، و نویسنده همکار کتاب «در مورد غم و اندوه: یافتن معنا از طریق پنج مرحله ازدست‌دادن.» وی در کتاب جدیدش با عنوان «یافتن معنا: مرحله ششم اندوه» گام دیگری را به مطالب کتاب پیشین اضافه کرده است. او مشاغل و کارهای داوطلبانه مختلفی را در تیم‌های بیمارستانی و صلیب سرخ و شرایط بحران انجام داده است و بنیان‌گذار وب‌سایت www.grief.com است که سالانه بیش از ۵ میلیون بازدیدکننده از ۱۶۷ کشور جهان دارد.

در این مصاحبه وی به اهمیت درک احساس اندوهی که در این دوران احساس می‌کنیم اشاره می‌کند و اینکه چرا درک آن مهم است، چطور می‌توان آن را مدیریت نمود، و اینکه چطور می‌توان در این میان به دنبال معنا گشت.

تکامل فرهنگی در سازمان‌ها بسیار دشوار است؛ به خصوص، در ارتباط با شبکه‌های بهداشتی که تغییرات در آن‌ها به کُندی صورت می‌گیرد. Novant Health، شبکه‌ای متشکل از ۱۵ مرکز بهداشتی واقع در کارولینای شمالی است. یک روش قدرتمند و غیرمنتظره که این مرکز برای تأثیرگذاری بر فرهنگ سازمانی خود یافته است، برنامه باشگاه‌های کتابخوانی است.

این ایده‌ها و استراتژی‌ها می‌تواند به شما کمک کند تا با اشخاصی که لزوماً با آن‌ها آبتان در یک جوب نمی‌رود بتوانید کار کنید.

با بررسی سرخط خبرها یا برنامه‌های تلویزیونی متوجه می‌شویم که ما در دورانی سخت، خشن و تفرقه‌انداز زندگی می‌کنیم. اما، بررسی جدیدی که یک روانشناس در دانشگاه استنفورد آمریکا انجام داده است نشان می‌دهد که «مهربانی واگیردار است.» وی در تحقیق خود از اصطلاح «انطباق مثبت» استفاده می‌کند، و نشان می‌دهد که «افرادی که احساس می‌کنند دیگران از خودشان سخاوتمندتر هستند، خودشان هم سخاوتمند می‌شوند.» این نشان می‌دهد که «مهربانی واگیردار است، و می‌تواند میان افراد جاری شود، و در طول مسیرش شکل‌های جدیدی به خود بگیرد.»

ترجمه مقاله:
The Most Productive Meetings Have Fewer Than 8 People by Paul Axtell; Harvard Business Review; June 22, 2018

در جلسات کارآمد کم‌تر از ۸ نفر شرکت دارند. تعداد افراد شرکت‌کننده در یک جلسه یکی از مشکلات برگزاری جلسات است. بسیاری از مدیران برای این‌که کسی خود را جاافتاده نپندارد یا فکر نکند که به بازی گرفته نشده است، همه را به جلسه دعوت می‌کنند. در تحقیق جدیدی که یک استاد رفتار سازمانی در دانشگاه استنفورد انجام داده است، تعداد بهینه افراد شرکت‌کننده در جلسات بین ۵ تا ۸ نفر محاسبه شده است.

تحقیقات جدید مقیاس جدید «پست هسته‌ای در مقابل پست حاشیه‌ای» را معرفی می‌کند. این مقیاس ابزاری است که به افراد کمک می‌کند مشخص کنند که آیا در کاری که انجام می‌دهند فردی محوری (linchpin) حساب می‌شوند یا خیر؛ یعنی، در هسته‌ی سازمان خود فعالیت می‌کنند و وظایف آن‌ها حساس، غیرقابل جایگزین، فراگیر و بلاواسطه است. این مقیاس هم‌چنین امکان بررسی میزان تعامل، اشتیاق از انجام شغل، و خسته شدن از انجام آن را براساس جایگاهی که کارمند بر روی آن به دست می‌آورد فراهم می‌کند

عموماً تصور ما بر این است که کار کردن زیاد برای سلامتی ضرر دارد؛ اما، این‌که چه چیزی واقعاً برای سلامتی ضرر دارد، مشخص نیست. آیا کار کردن طی ساعات طولانی است که ریسک بیماری‌ها را بالا می‌برد؟ یا چیز دیگری سبب آن می‌شود؟

تحقیقاتی که در این مقاله نتایج آن منتشر شده است به دنبال پیدا کردن تفاوت بین دو چیز هست: بین یک نوع رفتار (کار کردن طی ساعات طولانی) و یک وسواس ذهنی (یک اضطرار برای کار کردن، یا آن‌چه ما اعتیاد به کار/workaholism می‌خوانیم). در سال 2010 تحقیقی روی 3500 کارمند انجام شد که نتایج آن در این مقاله آورده شده است. (763 نفر از کارمندان هم در نظرسنجی مربوط به این تحقیق و هم در غربالگری پزشکی آن شرکت کردند.)

فرهنگ کاری که در آن کارکنان «همیشه در دسترس هستند» مشکلات رفتاری ناکارامدی را به وجود خواهد آورد. در سازمان‌هایی که حجم کار بسیار بالاست مدیران به طور مدام حجم زیادی کار را به کارکنان خود محول می‌کنند، با آن‌ها خارج از ساعات اداری تماس می‌گیرند، و از آن‌ها درخواست انجام کار اضافی در پایان وقت اداری می‌کنند. برای برآورده کردن خواسته‌ی این مدیران، کارکنان خیلی زود سر کار خود حاضر می‌شوند، تا دیروقت می‌مانند، بی‌خوابی می‌کشند، تعطیلات آخر هفته کار می‌کنند، و پاسخ‌گوی ابزارهای الکترونیکی خود (ایمیل و تلفن همراه) به صورت بیست و چهارساعته هستند. آن دسته از کارکنانی که نتوانند و یا نخواهند این‌گونه رفتار کنند از طرف مدیران خود مورد مؤاخذه قرار می‌گیرند.

ترجمه‌ی مقاله «Understanding and Developing Organizational Culture» از وب‌سایت انجمن مدیریت منابع انسانی

این مقاله مفاهیم کلیدی مرتبط با فرهنگ سازمانی را به بحث می‌گذارد و استراتژی‌های کلی و شیوه‌های مدیریت منابع انسانی را که کارفرماها می‌توانند با استفاده از آن‌ها فرهنگی سازمانی قوی را ایجاد و نگهداری کنند، شرح می‌دهد. هم‌چنین مسائلی در حیطه‌ی ارتباطات، معیارها، حقوق، فناوری و مسائل جهانی مرتبط با فرهنگ سازمانی پوشش داده شده است.

از شماره‌ی مارس 2016 مجله‌ی Harvard Business Review

این مقاله علت خارج شدن شرکت‌های نوپا (Start-ups) را از بازار بررسی می‌کند. بسیاری از این شرکت‌های نوپا حتی با وجود مشتری، گردش مالی خوب، و چشم‌انداز امیدبخش از مسیر خود خارج می‌شوند. وقتی از یک سرمایه‌گذار (Venture Capitalist) علت آن را جویا می‌شوید به شما خواهد گفت که مشکل این دسته از شرکت‌ها به مقیاس نرسیدن است. سرمایه‌گذاران مقیاس گرفتن شرکت‌ها را «حرفه‌ای کردن سازمان (Professionalize the organization)» و «به‌کارگرفتن بزرگ‌ترها (Bring in grown-ups)» تعریف می‌کنند. شرکت‌های نوپا تنها زمانی می‌توانند جلوی انقراض خود را بگیرند که روش مؤثر مقیاس‌پذیری را به موقع درک کنند. یکی از سرمایه‌گذاران مشهور به نام Ben Horowitz مقیاس‌پذیری را هنر سیاه (Black art) می‌نامد.

این مقاله با بررسی مطالعه‌های موردی شرکت‌های نوپایی که به سرعت در حال پیشرفت هستند و تحقیقاتی که در طی 75 سال اخیر در زمینه سازمان‌دهی انجام گرفته است، چهار فعالیت را در مقیاس‌ گرفتن شرکت‌های نوپا مؤثر تشخیص داده است.